أمیرالمؤمنین علیه السلام در خطبۀ 184 نهج البلاغه که به خطبۀ متقین مشهور است ویژگی های شیعۀ خاص و فرد با تقوا را بیان میکنند. یازدهمین ویژگی شیعیان رعایت حق الناس است به نحوی که خیال مردم آسوده است و مطمئن هستند که آنها به کسی آسیب نمیرسانند.
وَ شُرُورُهُمْ مَأْمُونَةٌ؛ ویژگی دیگر شیعیان باتقوا این است که مردم از شر آنها در امان هستند. آنها حق‌الناس را رعایت میکنند و به کسی ضرر نمیرسانند.
در خطبه ۲۱۵ می فرماید : «وَاللّهِ لاَنْ اَبيتَ عَلى حَسَكِ السَّعْدانِ مُسَهَّداً»؛ به خدا قسم اگر من را با غل و زنجیر ببندند و بر روی خارهای سعدان بکشانند « أَحَبُّ إِلَيَّ مِنْ أَنْ أَلْقَى اللَّهَ وَ رَسُولَهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ظَالِماً لِبَعْضِ الْعِبَادِ وَ غَاصِباً لِشَيْ‌ءٍ مِنَ الْحُطَامِ»؛ بیشتر دوست دارم از اینکه روز قیامت پرونده‌ام را باز کنند و در آن نوشته باشند به یکی ظلم کرده، یا حق کسی را غصب کرده است. «وَ كَيْفَ أَظْلِمُ أَحَداً»؛ به نفع چه کسی ظلم کنم؟ «لِنَفْسٍ يُسْرِعُ إِلَى الْبِلَى»؛ به نفع بدنی که به سرعت رو به پوسیدگی می‌رود و مدت‌های طولانی در قبر می‌ماند!؟
سپس جریان عقیل را مطرح می‌کند که عقیل آمد، سه کیلو گندم از گندم‌های شما می‌خواست، «اسْتَمَاحَنِي مِنْ بُرِّكُمْ صَاعاً» و بعد از آن جریان اشعث ابن قيس را مطرح می‌کند که هدیه‌ای برای علی علیه‌السلام آورد و حال حضرت از آن به هم خورد، گویا با استفراغ مار آمیخته بود!
تا به اینجا می‌رسد که «وَ اللَّهِ لَوْ أُعْطِيتُ الْأَقَالِيمَ السَّبْعَةَ بِمَا تَحْتَ أَفْلَاكِهَا»؛ به خدا قسم اگر هفت اقلیم را با کواکبش به من بدهند، «عَلَى أَنْ أَعْصِيَ اللَّهَ فِي نَمْلَةٍ أَسْلُبُهَا جِلْبَ شَعِيرَةٍ مَا فَعَلْتُهُ»؛ که پوست جویی را از دهان مورچه‌ای بگیرم، من این کار را نمیکنم.
وَ شُرُورُهُمْ مَأْمُونَةٌ؛ شیعیان أمیرالمؤمنین نیز ظلم نمیکنند، حق‌الناس را بسیار رعایت کرده و مواظب هستند به کسی آسیب نرسانند.