جرير بن عَبْد الله البجلي نمایندۀ عثمان در همدان بود و در ابتدای خلافت أمیرالمؤمنین نیز این منصب را داشت و حضرت نامۀ هشتم از نامه های نهج البلاغه را خطاب به او نوشتند. پس از جنگ جمل حضرت او را در سال 36 هجری عزل نمودند، او از مخالفین حضرت بود و در سال 51 یا 54 هجری درگذشت.
جریر نماینده عثمان در همدان بود امام علی «علیه‌السلام» بعد از جنگ جمل، از بصره که به طرف کوفه می‌رفتند شروع به عزل نمایندگان قبلی کردند از جمله همین جریر را نیز عزل کردند و از او خواستند تا به کوفه بیاید.
«جریر» خیلی قد بلند بود به طوری که برای او مثل‌های مبالغه‌آمیز بیان می‌کردند و مثلاً می‌گفتند کفش پایش یک ضراع بود یا وقتی در کنار شتر نشسته بود و می‌خواست آب دهانش را آن طرف شتر بیندازد به راحتی این کار را می‌کرد و نیاز نبود بلند شود و نشسته آب دهانش را آنطرف می‌انداخت! چنین مبالغه‌هایی در باره او گفته شده ولی در هر صورت شخصیت هیکل‌مند و قد‌بلندی بود.
جریر طرفدار عثمان بود حضرت او را خواست و مدتی در کوفه بود در همان ایّام یک روز جریر و اشعث بن قیس به صحراهای کوفه رفته و شروع کردند به بدگویی از حضرت علی «علیه‌السلام»! آنها دیدند که یک سوسمار در حال رد شدن است، از باب مسخره کردن حضرت علی «علیه‌السلام» به سوسمار گفتند دستت را بده تا با تو بیعت کنیم یا امیر المومنین!
وقتی از آن صحرا آمدند حضرت در حال سخنرانی بودند، آنها درمیان مستمعین نشستند، حضرت فرمود: روز قیامت که می‌شود مردم با امامشان محشور می‌شوند دو نفر در این جمع هستند آنها با سوسمار محشور می‌شوند! (شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد: ج3 ص305)