خطبه ۲۳۴ (قاصعه) - تکبر - (جلسه ۱).mp3

این خطبه طولانی‌ترین خطبۀ نهج البلاغه بوده و به نام «خطبۀ قاصعه» معروف است.

ماجرای خطبه از این قرار است که در اواخر خلافت حضرت تعصّبات قبیله ای و اختلاف و نزاع در کوفه رواج یافت و حضرت این خطبه را در مذمّت تکبّر بیان نمودند.

أمیرالمؤنین علیه السلام در ابتداء خطبه می فرمایند عزّت و کبریاء مختص خدا بوده و هیچ یک از خلائق دارای این صفات نیستند. در ادامه می فرمایند خداوند ملائکۀ خود را با همین تکبّر امتحان نمود و شیطان در این امتحان شکست خورده در دنیا و آخرت از خدا دور شد. حضرت در ضمن خطبه برای شیطان اوصافی مانند «عَدُوُّ اللَّه‌»، «إِمَامُ الْمُتَعَصِّبِين‌» و «سَلَفُ الْمُسْتَكْبِرِين‌» بکار می برد.

این جلسه شرح و توضیح خطبه از ابتداء آن؛ «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَبِسَ الْعِزَّ وَ الْكِبْرِيَاء» تا عبارت «وَ لَوْ أَرَادَ اللَّهُ أَنْ يَخْلُقَ آدَمَ مِنْ نُور‌» می‌باشد.