طلحه و زبیر به خاطر سوابقشان می‌خواستند أمیرالمؤمنین علیه‌السّلام به آن‌ها امتیاز ویژه دهد و دربارۀ امور با آن‌ها مشورت کند لذا از عدالت أمیرالمؤمنین در نحوۀ حکومت داری و تقسیم بیت‌المال ناراحت بوده و اعتراض داشتند.
حضرت این خطبه را در پاسخ به آن‌ها بیان کرده فرمودند: «لَقَدْ نَقَمْتُمَا يَسِيراً وَ أَرْجَأْتُمَا كَثِيراً»؛ شما به خاطر یک مسئلۀ جزئی ناراحتی می‌کنید و خوبی‌های بزرگ حکومت را نمی‌بینید. به من خبر دهید آیا من شما را از حقی که داشته‌اید منع کردم؟ آیا برای خود از بیت المال بهره‌ای برداشتم و به شما نپرداختم؟ آیا مسئله‌ای بوده که من از آن عاجز و ناتوان باشم و یا به اشتباه حکم کنم؟
در ادامه می‌فرمایند: «وَ لَا وَقَعَ حُكْمٌ جَهِلْتُهُ فَأَسْتَشِيرَكُمَا وَ إِخْوَانِي مِنَ الْمُسْلِمِينَ»؛ هیچ حکمی نبوده که من به آن جاهل باشم تا از شما و برادران مسلمانم مشورت بگیرم. دربارۀ تقسیم برابر بیت المال هم از روی هوای نفس چنین نکردم بلکه این از احکام رسول خدا بوده و در این مسائل به شما نیازی ندارم.
در نهایت می‌فرمایند: «رَحِمَ اللَّهُ رَجُلًا رَأَى حَقّاً فَأَعَانَ عَلَيْهِ أَوْ رَأَى جَوْراً فَرَدَّهُ وَ كَانَ عَوْناً بِالْحَقِّ عَلَى صَاحِبِه»؛ خدا رحمت كند آن كس را كه حقّى را بنگرد و يارى كند، يا ستمى مشاهده كرده آن را نابود سازد، و حق را يارى داده تا به صاحبش باز گردد.
| نام فایل: | خطبه ۱۹۶ (پاسخ به اعتراض طلحه و زبیر).mp3 |
| حجم: | ۵.۲ مگابایت |
| تاریخ انتشار: | یکشنبه ۷ جمادی‌الاولی ۱۴۴۳ |
| نوع: | صوتی |
| پیوند ثابت: |