شرح نامه ۷۰ (خطاب به سهل بن حنیف انصاری).mp3

سهل بن حنیف انصاری نمایندۀ أمیرالمؤمنین علیه‌السّلام در مدینه و برادرش عثمان بن حنیف نمایندۀ حضرت در بصره بودند. هنگامی که به حضرت خبر رسید معاویه برخی از اهالی مدینه را تطمیع نموده و آن‌ها مخفیانه از مدینه فرار کرده و به معاویه ملحق شده‌اند حضرت این نامه را برای سهل بن حنیف نوشته و سفارشاتی در این زمینه بیان فرمودند.

سهل بن حنیف انصاری از صحابی رسول خدا صلّی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم بود و در تمامی جنگ‌ها حضور داشت و در جنگ أحد هنگامی که اکثر مسلمین فرار کردند او از کسانی بود که همراه أمیرالمؤمنین علیه‌السّلام در دفاع از رسول خدا ثابت قدم بود.

او از کسانی بود که بعد از رسول خدا همراه عمّار در مقابل ابوبکر ایستاده و بر حقّانیّت أمیرالمؤمنین علیه‌السّلام پافشاری نمود. او از محبّین و فدائیان حضرت بود و به سفارش حضرت حکومت مدینه را رها کرد و برای جنگ صفّین به حضرت ملحق شد و بعد از اتمام جنگ هنگام مراجعت در کوفه رحلت نمود.

أمیرالمؤمنین علیه‌السّلام از رحلت او بسیار اندوهگین شدند و خود حضرت او را کفن کرده و بر او نماز گذارده و او را دفن کردند. از فضائل سهل این است که حضرت برای او پنج مرتبه نماز خواندند و در هر نماز پنج تکبیر گفته و بعد از نماز تا اتمام دفن پیوسته تکبیر می‌گفتند و فرمودند: «لو كبّرت عليه سبعين مرةً لكان أهلاً».

یکی از نکات قابل توجه این است که حکمت (۱۱۱) که أمیرالمؤمنین فرمودند: «لَوْ أَحَبَّنِي‌ جَبَلٌ لَتَهَافَت‌» دربارۀ سهل بن حنیف می‌باشد.