خطبه ۲۳۴ (قاصعه) - حج - (جلسه ۱۱).mp3

این خطبه طولانی‌ترین خطبۀ نهج البلاغه بوده و به نام «خطبۀ قاصعه» معروف است.

أمیرالمؤمنین علیه السلام در این قسمت از خطبه می فرمایند: اگر خداوند می خواست می توانست کعبه را در میان باغ ها و نهرها در سرزمینی آباد پر از درخت و میوه و گل و گیاه قرار دهد ولی این کار بهرۀ مردم را کاهش می داد و همچنین اگر خداوند می خواست می توانست کعبه را از زمرّد سبز و یاقوت سرخ بنا کند تا مردم از شک و تردید دور شده و وسوسۀ شیطان در آن ها تاثیر نداشته باشد اما خداوند بندگان خود را به انواع سختی مبتلا ساخت إِخْرَاجاً لِلتَّكَبُّرِ مِنْ قُلُوبِهِمْ وَ إِسْكَاناً لِلتَّذَلُّلِ فِي نُفُوسِهِم‌؛ تا کبر را از قلوب آن ها خارج ساخته و بجای آن تواضع و فروتنی را در قلبشان جای دهد و در نتیجه درهای فضل و رحمت الهی بر ایشان گشوده شود و وسائل عفو و بخشش به آسانی در اختیارشان قرار گیرد.

این جلسه شرح و توضیح خطبه از عبارت «وَ لَوْ أَرَادَ سُبْحَانَهُ أَنْ يَضَعَ بَيْتَهُ الْحَرَام‌...‌ » تا عبارت «فَاللَّهَ اللَّهَ فِي عَاجِلِ الْبَغْيِ وَ آجِلِ وَخَامَةِ الظُّلْم‌» می‌باشد.