خطبه ۲۳۴ (قاصعه) - تکبر - (جلسه ۱۲).mp3

این خطبه طولانی‌ترین خطبۀ نهج البلاغه بوده و به نام «خطبۀ قاصعه» معروف است.

أمیرالمؤمنین علیه السلام در ابتداء این قسمت از خطبه ظلم و تکبّر را مهمترین وسیلۀ شیطان برای فریب انسان ها دانسته و مردم را از عواقب زود هنگام و سرانجام دردناک آن ها بر حذر می دارند.

حضرت در ادامه ظلم و تکبر را سمّی می دانند که هیچ کس در هیچ زمان از آن در امان نیست؛ نه علماء بواسطۀ علمشان از آن در امان بوده و نه فقراء به خاطر ناداریشان ایمن از آن هستند.

سپس حضرت دربارۀ درمان و پیش گیری از تکبّر می فرمایند: خدا نماز و روزه و زکات را واجب نمود تا افراد خاشع شده و از تکبّر بدور بمانند و با این عبادات بتوانند شاخه های درخت تکبّر را در هم شکسته و از روئیدن تکبّر در قلوبشان جلوگیری کنند.

این جلسه شرح و توضیح خطبه از عبارت «فَاللَّهَ اللَّهَ فِي عَاجِلِ الْبَغْيِ وَ آجِلِ وَخَامَةِ الظُّلْم» تا عبارت «فَإِنْ كَانَ لَا بُدَّ مِنَ الْعَصَبِيَّة» می‌باشد.