خطبه ۲۳۴ (قاصعه) - امام علی - (جلسه ۲۲).mp3

این خطبه طولانی‌ترین خطبۀ نهج البلاغه بوده و به نام «خطبۀ قاصعه» معروف است.

أمیرالمؤمنین علیه السلام بعد از نقل کلام قریش که خطاب به پیامبر گفتند: «آيا نبوّت تو را كسى جز امثال على عليه السّلام باور مى‌كند؟» در این قسمت از خطبه برخی از اوصاف خود را بیان کرده می فرمایند:

من از كسانى هستم كه در راه خدا از هيچ ملامتی نمى‌ترسند، و سيماى آنها سيماى صدّيقان، و کلامشان کلام ابرار است. آن هایی که شب را بیدار بوده و روشنى بخشان روز هستند، به دامن قرآن پناه می برند و سنّت‌هاى خدا و رسولش را زنده مى‌كنند، تکبّر و خود پسندی ندارند و اهل خیانت و فساد در زمین نیستند، قلب‌هايشان در بهشت، و بدنهايشان مشغول فعالیت است.

این جلسه شرح و توضیح خطبه از عبارت «وَ إِنِّي لَمِنْ قَوْمٍ لَا تَأْخُذُهُمْ فِي اللَّهِ لَوْمَةُ لَائِم‌» تا آخر خطبه می‌باشد.