بعد از مرگ عثمان بر اثر سخنان عمّار و چند نفر دیگر مردم به خلافت أمیرالمؤمنین علیه‌السّلام راضی شده و پیش حضرت آمدند و حضرت را از خانه بیرون آوردند تا بیعت کنند.
حضرت این ماجرا و کیفیت بیعت را در این خطبه ترسیم کرده می‌فرمایند: «وَ بَسَطْتُمْ يَدِي فَكَفَفْتُهَا وَ مَدَدْتُمُوهَا فَقَبَضْتُهَا...»؛ دست مرا براى بيعت مى‌گشوديد و من مى‌بستم، شما آن را به سوى خود مى‌كشيديد و من آن را مى‌گرفتم!
سپس چونان شتران تشنه كه به طرف آبشخور هجوم مى‌آورند بر من هجوم آورديد، تا آن كه بند كفشم پاره شد، و عبا از دوشم افتاد، و افراد ناتوان پايمال گرديدند. آنچنان مردم در بيعت با من خشنود بودند كه خردسالان شادمان، و پيران براى بيعت كردن، لرزان به راه افتادند، و بيماران بر دوش خويشان سوار، و دختران، جوان بى نقاب به صحنه آمدند!
تذکّر: خطبۀ شقشقیه و خطبۀ ۱۳۷ با این خطبه ارتباط دارد.
| نام فایل: | خطبه ۲۲۰ (بیعت با علی).mp3 |
| حجم: | ۶.۲ مگابایت |
| تاریخ انتشار: | شنبه ۴ جمادی‌الثانیه ۱۴۴۳ |
| نوع: | صوتی |
| پیوند ثابت: |