خطبه ۱۵۹ - خوف و رجاء - (جلسه ۲).mp3

قسمت دوم خطبه دربارۀ خوف و رجاء است، أمیرالمؤمنین علیه‌السّلام در این قسمت می‌فرمایند: باید امید انسان فقط به خدا باشد و اگر کسی گمان کند به خدا امید دارد اما نشانه‌های آن در رفتارش دیده نشود دروغ می‌گوید چون هر کس به چیزی امید داشته باشد از رفتارش معلوم می‌شود؛ «فَكُلُّ مَنْ رَجَا عُرِفَ رَجَاؤُهُ فِي عَمَلِه»

همچنین دربارۀ خوف می‌فرمایند انسان فقط باید از خدا خوف داشته باشد سپس حضرت افرادی که به غیر خدا امید داشته و از غیر خدا می‌ترسند ‌را سرزنش می‌نمایند و در نهایت ریشۀ امید به غیر خدا و خوف از غیر خدا را محبت دنیا دانسته می‌فرمایند: «مَنْ عَظُمَتِ الدُّنْيَا فِي عَيْنِهِ وَ كَبُرَ مَوْقِعُهَا مِنْ قَلْبِهِ آثَرَهَا عَلَى اللَّهِ تَعَالَى فَانْقَطَعَ إِلَيْهَا وَ صَارَ عَبْداً لَهَا»؛ و هر کس که دنیا در چشم او بزرگ باشد و دنیا در قلبش جایگاه ویژه‌ای داشته باشد دنیا را بر خدا مقدم می‌کند و منقطع به دنیا شده و عبد دنیا می‌گردد.